Maikling Kwento By Manny Ison Batch 1986
Sabado, Enero 3, 2009
ANG MANGANGASO
Masipag na mangangaso ang magkapatid na sina Fabian at Ver, sa katunayan ay nakapag-uuwi sila ng kanilang ikabubuhay sa maghapong patratrabaho sa gubat. Minsa'y nakapag-uwi na rin sila ng isang malaking usa at mga prutas galing sa yaman ng gubat. Sa kabila ng kanilang mga pagpapala, ay nalilimutan naman nilang magpasalamat kay Bathala sa mga biyayang ibinigay sa kanila. Dalawa lang sila sa buhay kung kaya'y hindi sila hirap sa pagkain at iba pang pangangailangan. Napapansin tuloy sila ng kanilang mga kapitbahay at napag-uusapan.
"tingnan mo ang mga iyan ni hindi magbigay dasal sa kanilang mga pagpapala"
"at ni hindi rin marunong magdasal bago kumain"
"kasi naniniwala silang ang kanilang mga biyaya ay sa kanilang pagsisikap lamang at walang tulong si Bathala"
"pabayaan mo sila hindi tayo nagkulang sa kanila ng paalaala, buhay nila iyan at wag na nating pakialaman"
Isang araw ay nangaso uli ang magkapatid. Bumungad sa kanila ang napakalaking Leon. Nakatitig ito sa kanila at handang sagpangin. Di na nagdalawang isisp ang magkapatid, binitiwan nila ang kanilang mga gamit sa pangangaso at kumaripas ng takbo. Halos lumutang ang kanilang mga paa sa lupa sa bilis ng kanilang pagtakbo. Napakalaki ng bawat lundag ng Leon kung kaya't naaabutan sila kaagad-agad. Umabot sila sa isang lugar kung saan wala ng matatakbuhan. Takot at mangiyak-ngiyak na humarap sila sa galit na Leon nakaupo ito na mga sampung dipa ang layo mula sa kanila. Napatawag kay Bathala ang magkapatid sa tindi ng takot.
"Bathala, patawarin niyo kami at di kami nakakapagpasalamat sa Iyo sa mga biyayang natatanggap namin hu hu hu"...
"opo Bathala sanay hipuin Niyo ang Leon na ito na wag kaming kainin hu hu hu"
Yumuko ang Leon na wari'y umamo ang mukha, tumagal ito ng mga isang minuto. Dahan dahang lumakad ang magkapatid patakas habang nakayuko ang Leon ng biglang magsalita ito.
"Grrrowlll! san kayo pupunta ha, di niyo ba alam na kaya ako yumuko ay nagdadasal muna ako bago kumain! growwlll"
"waaaaaaa yaahhhh!!!!!"
Tatlong minuto bago tuluyang tumahimik ang paligid.
ARAL: Magpasalamat sa Diyos sa lahat ng mga biyayang natatanggap. Magdasal bago kumain.
"tingnan mo ang mga iyan ni hindi magbigay dasal sa kanilang mga pagpapala"
"at ni hindi rin marunong magdasal bago kumain"
"kasi naniniwala silang ang kanilang mga biyaya ay sa kanilang pagsisikap lamang at walang tulong si Bathala"
"pabayaan mo sila hindi tayo nagkulang sa kanila ng paalaala, buhay nila iyan at wag na nating pakialaman"
Isang araw ay nangaso uli ang magkapatid. Bumungad sa kanila ang napakalaking Leon. Nakatitig ito sa kanila at handang sagpangin. Di na nagdalawang isisp ang magkapatid, binitiwan nila ang kanilang mga gamit sa pangangaso at kumaripas ng takbo. Halos lumutang ang kanilang mga paa sa lupa sa bilis ng kanilang pagtakbo. Napakalaki ng bawat lundag ng Leon kung kaya't naaabutan sila kaagad-agad. Umabot sila sa isang lugar kung saan wala ng matatakbuhan. Takot at mangiyak-ngiyak na humarap sila sa galit na Leon nakaupo ito na mga sampung dipa ang layo mula sa kanila. Napatawag kay Bathala ang magkapatid sa tindi ng takot.
"Bathala, patawarin niyo kami at di kami nakakapagpasalamat sa Iyo sa mga biyayang natatanggap namin hu hu hu"...
"opo Bathala sanay hipuin Niyo ang Leon na ito na wag kaming kainin hu hu hu"
Yumuko ang Leon na wari'y umamo ang mukha, tumagal ito ng mga isang minuto. Dahan dahang lumakad ang magkapatid patakas habang nakayuko ang Leon ng biglang magsalita ito.
"Grrrowlll! san kayo pupunta ha, di niyo ba alam na kaya ako yumuko ay nagdadasal muna ako bago kumain! growwlll"
"waaaaaaa yaahhhh!!!!!"
Tatlong minuto bago tuluyang tumahimik ang paligid.
ARAL: Magpasalamat sa Diyos sa lahat ng mga biyayang natatanggap. Magdasal bago kumain.
posted by RCGoCreations at 10:04 AM
0 Comments:
Mag-post ng isang Komento
<< Home