Maikling Kwento By Manny Ison Batch 1986

Isan lugar sa lungsod ng Quezon ang biniyayaan ng makabagong pagbabago sa mga matataas na gusali nito at magagandang landas na may mga ilaw sa gabi. Mapapansin sa isang bakanteng lote sa isang sabdibisyon ang isang lumang kubo ni Tandang Pilo na nasa 70 taong gulang na. Wala ng itong kapamilya sa lugar at dito na inabot ng kanyang katandaan. Kilala siya sa lugar noon na isang sapatero sa siyudad. Di na siya nakakapaghanapbuhay sa ngayon, umaasa na lamang siya sa mga bigay na tulong at pagkain ng mga kapitbahay. Napamahal na rin kasi si Tandang Pilo sa kanila sa tagal ng panahong inilagi nito sa lugar na noo'y tumutulong sa kanila sa pagtutubero, paglilinis ng paligid at pagkumpuni ng mga sirang bagay sa bahay. Ang may-ari ng lote ay nasa Estados Unidos at siya ang naatasang magbantay nito kapalit ang libreng pagtira niya rito.

May alaga siyang aso at pusa na pinangalanan niyang Boy at Nene. Makikitang madalas na naglalaro ito sa kanilang bakuran Itinuturing niya itong mga anak. Kinakausap niya ito ng parang tao. At ibinibida niya sa mga kapitbahay ang sipag ni Boy sa pag-iigib sa gulang na sampu at ang galing ni Nene sa pananahi sa gulang na pito. Sinasakyan na lamang ng mga kapitbahay ang mga ikinikilos ni Tandang Pilo. Batid nilang may katandaan na ito at mag-uulyanin na. Isang araw sa di inaasahang pangyayari ay nagkasakit ang asong si Boy at namatay. Inilibing niya ito sa ilalim ng haligi ng kubo at inalayan ng gumamelang bulaklak sa puntod nitong sinimentuhan na sukat sa isang lapida. Pinangalanan niya itong Boy at nilagyan ng katagang "mahal na mahal kita". Ikinalungkot ng lubusan ni tandang Pilo at pusang si Nene ang pangyayari. Naging matamlay sila at halos di na makakain hanggang si Nene ay magkasakit na rin at binawian na rin ng buhay. Itinabi niya ang libingan ni Nene sa puntod ng asong si Boy at nilagyan ng katagang "mahal na mahal kita Nene". Inalayan din ng mga kapitbahay ng bulaklak ang puntod ni Nene bilang paggalang at pagdamay na rin kay Tandang Pilo.

Lumipas ang pitong araw ay di na nakikita si Tandang Pilo sa bahay. Ang mga bulaklak ng puntod sa ilalim ng bahay ay nangalanta na at di na napapalitan di tulad ng dati na laging pinapalitan ng matanda. Walang nagawa ang mga kapitbahay kundi pasukin ang kubo at dito nakita ang bangkay ni Tandang Pilo. Lungkot at katandaan na rin ang ikinamatay nito ayon sa kapitan del baryo. Inilibing nila ng maayos ang matanda sa sementeryo bilang paggalang sa kaniyang mga itinulong sa lugar noong siya ay malakas pa. Nagpasyang gibain na ang kubo sa utos na rin ng may ari ng lote upang ipagbili na rin ang nasabing lugar. Napansin ng kapitan ang puntod ng mga alaga ni Tandang Pilo sa pinagtanggalan ng kubo. Ipinagutos niyang ipahukay ito at itabi sa puntod ng matanda sa sementeryo bilang paggalang na rin sa mga itunuturing niyang mga anak.
Laking gulat ng mga naghuhukay ng tumambad sa kanilang harapan ang kalansay ng dalawang bata na nasa sampu at pitong taong gulang.