Maikling Kwento By Manny Ison Batch 1986

Samar 1944. Kasalukuyang lumulusob ang mga hapones sa islang ito sa Pilipinas. Marami na ang napapatay
sa mga Pilipino. May mga Koreano ring kasama ang mga tropang ito na walang awang kumikitil sa mga
walang labang Pilipino. Batid ng tropa ng hapones na ang mga Amerikano ay paparating na kung kaya’t walang habas
silang pumatay ng mga inosente.

Tatlong mag-iina ang tumatakas patungo sa bundok ng malamang ang pwersa ng mga Hapones ay nasa di
kalayuan lamang. Ang bawat isa sa kanila ay may tangan na sanggol na nasa tig-anim na buwang gulang.
Ang kanilang mga asawa ay di nila kasama sa kadahilanang sumama ito sa “gerilla”. Nagkahiwa-hiwalay
ang mag-iina sa kagubatan. Pinatatahimik nila ang kanilang mga anak. Dahil sa iyak ng sanggol ay nakita ng
isang Koreano ang mga ito at pinatay. Ganun din ang isa pang mag-ina na nagtatago sa halamanan. Tanging
si Remedios lamang na nagdadasal ang di pa nakikita ng mga hapon.

“anak wag kang iiyak mahal kita, hawak ka ni nanay mo” bulong nito na may luhang bumabalong sa kaniyang
namumugtong mga mata.

Kumampi ang langit kay Remedios, ngumiti ang sanggol sa kaniya kapagdaka’y umidlip ng matahimik. Nakalagpas
ang pwersa ng mga hapon ng di sila nasaling man lamang. Nagpamagdamag sila sa kanilang pinagtataguang
bato sa gilid ng ilog. Nangangatal na ang katawan ni Remedios sa pagkakababad sa tubig sa gilid ng ilog.
Umahon siya mag-uumaga. Nakita siya ng mga “gerilla” at iniligtas. Nagkita sila ng kaniyang asawa sa kampo
at lubos ang kaniyang pasasalamat sa asawa. Nagdasal sila ng taimtim.

Ang anak ni Remedios na si Roman ay lumaking matalino nakapag-aral. Isa na siyang Pastor sa isang samahan
sa kanilang lugar at ibinabahagi ang kaniyang mga naranasan sa kaniyang murang buhay.