Maikling Kwento By Manny Ison Batch 1986

Isang negosyante si Boy na lumulugar sa mga mataong lugar. Tubong Cagayan at anak sa kahirapan. Namamakyaw siya sa Divisoria ng kung anu-anong pwedeng maipagbili ng may kaunting tubo kahit barya. Nariyan ang magbenta ng “fancy”, mga laruan , mga gamit sa kusina at kung anu-ano pa. Sa ganitong trabaho niya binubuhay ang kaniyang asawa at tatlong anak na nag-aaral na lahat. Salat man sa hirap ay naitatawid niya ng gutom ang pamilya. Nakapwesto siya sa bayan ng Novaliches noon ng makita siya ng kaniyang kaibigang si Lando.

“pare ayos ba ang benta”

“matumal pare simula ng magluwasan ang mga kapatid nating Muslim ay dina ako masyadong makabenta ng marami”

“bat ganoon may pagkakaiba ba?”

“malaki pare mura nilang nakukuha ang mga paninda, may magandang samahan ang mga ito na wala sa pangkaraniwang samahan”

“so di mabili ang paninda mo ganoon ba?”

“oo, doon sila sa mura kaya ako napipilitang ibaba ang presyo”

“bat di mo subukan sa ibang lugar o probinsiya”

“oo nga sa isang lingo susubukan ko sa Baguio”

Dumating ang araw na iyon, nagulat si Boy na makitang napakarami ring Muslim na kakumpitensiya sa lalawigan ding iyon. Napilitan siyang umuwi at nagbakasakali sa mga baying nadaanan tulad ng, Pangasinan, Tarlac, Pampanga at Bulacan.Nakipagkita siya kay Lando.

“pare halos lahat ng lalawigan may mga samahang Muslim na, din a ako makapagbenta”

“wag ka mawalan ng pag-asa lumuwas ka ulit kung saan man”

“sige sa huling pagkakataong ito sana naman makabenta ako ng maganda, tatawagan kita sa celphone mo pag may maganda o masama mang balita”

“goodluck pare”


Tumawag si Boy sa kaibigan makalipas ang isang lingo.

“pare badtrip napakarami ring Muslim dito!”

“ha san ba yan?”

“sa Davao pare”

“pare naman, natural lang e lalawigan nila iyan e”

“ganoon ba ngekkk!!!”

(ito ay totoong nangyari)