Maikling Kwento By Manny Ison Batch 1986

Nagkita-kita mula sa iba’t ibang lugar ang tatlong salamangkero upang magpaligsahan ng kakaibang kaalaman
sa larangan ng salamangka. Si Junar ay mula sa tribu ng Chem, si Dwen ay mula sa Khan at si Dilan ay mula
sa angkan ng mga katutubong Tausug. Lahat sila ay may kani-kaniyang pambihirang kaalaman. Napagpasyahan
nila na sa isang gubat magpakitaan ng galing. Wala silang isinamang mga tao upang masarili nila ang tunggalian.

“alam niyo ba mga katoto na tattlong beses na akong muntik mamatay at eto buhay pa si Master Junar” wika nito

“ako rin makaanim na akong muntikang mamatay pero nakatayo pa rin si Propesor Dwen he he he” wika rin nito

“mahina kayo ako ang tawag sa akin ay pusa dahil makawalo na akong muntik mamatay eto at kasama niyo pa rin
si Ka Dilan ha ha ha!” wika rin nito.

Napansin nila ang isang kalansay na lagas-lagas sa kagubatan at ito ang kanilang napagpasyahang gamitin
sa tunggalian.

“kaya kong buuin ang mga kalansay na yan kung ano mang hayop yan!” abracadabra!” whooosh!” sigaw ni Junar

Presto! ang kalansay ay nabuo ng nakatayo, malaki ito na may 3 piye ang likuran mula sa lupa. May apat na paa
at buntot sa likuran.

“wala ring silbi yan kung buto lamang ako lalagyan ko yan ng laman ng ganito! mahika!!! booom!” sigaw ni Dwen

Presto ang kalansay ay nagkalaman, isang leon ang tumambad sa kanilang harapan, malaki at maganda ang mga
balahibo. nakatayo itong parang tuod.

“mahihina pala kayo e, ano ang silbi niyan kung walang buhay, ako ang magbibigay buhay sa hayop na yan!
bathala! ka woooshhh!” sigaw ni Dilan

Nagkabuhay ang Leon, umatungal ng napakalakas, tila naghahanap ng masisila sa kaniyang kagutuman mula sa
matagal na pagkakahimlay. Nakita niya ang tatlong salamangkero at ito ay kaniyang pinangal. Natapos na ang buhay ni
Junar pati na si Dwen at ang ikasiyam na buhay ni Pusang Dilan ay natapos na rin sa loob ng sikmura ng pusang Leon.