Maikling Kwento By Manny Ison Batch 1986

Isang matipunong construction worker si Manoling. Nasa 34 na ang edad niya ngunit wala pa ring nobya. Mahiyain kasi siyang manligaw at dala na rin ng kahirapan sa kaniyang trabaho ay wala na itong panahon. Hindi naman pahuhuli si Manoling pagdating sa babae. Mahilig siyang mamik-ap sa panulukan ng Recto at Avenida sa Maynila. Swerte naman na di nagkakasakit ito sa mga babaing mababa ang lipad. Ito ang naging libangan niya kapag sumasapit ang sabado na may sahod na siya. Mas ginusto niyang magtrabaho sa Maynila kaysa sa mga probinsiya.

Isang araw ng sabado habang naglalakad si Manoling sa panulukang iyon malapit sa Odeon Cinema ay may tumawag sa kaniya.

"suke!" isang magandang babae

"pasensiya ka na Dina, wala pa kaming sahod ngayon" sagot ni Manoling

"ganun ba sige next time na lang" wika ng babae

Napadaan siya sa isang eskinita malapit sa Raon at isang babaeng bugaw ang lumapit sa kaniya.

"pare mukhang dika gumamit ngayon?" wika ng bugaw

"malas e wala pa kaming sahod, sa lunes na raw kasi naholdap daw yung kubrador namin" sagot ni Manoling

"ganun ba e baka may pera ka diyan kahit magkano meron akong mura dito"

"tapwe lang ang pera ko"

"pwede na yan"

Pumasok siya sa isang kwartong halos ganitso ang laki. Dito niya nakilala si Lorna, may kapangitan ito na nasa 38 na ang edad. Nakaraos siya sa loob ng limang minuto. Natuwa si Manoling ng araw na iyon.

Nang sumunod na araw ay nakita niya ulit ang bugaw at inalok muli ito.

"wala na akong pera beinte lang" paliwanag ni Manoling

"pwede na yan"

Isang matandang babae naman ang ibinigay ng bugaw sa kaniya at napagtiyagaan niya ito.

Naloko ng kanilang kontraktor si Manoling, di na nito nakuha ang kaniyang sweldo at naghahanap muli siya ng trabaho. Bagamat hirap ay napagkakasya niya ang natitira niyang pera at tila adik na nagtungo muli ito sa bugaw.

"walang wala na ako gusto ko lang maglibang limang piso lang ang pera ko kaya pa ba ito?" wika ni Manoling sa bugaw

"pwede na yan"

Isang kambing ang ibinigay ng bugaw kay Manoling.

"ano ito, e hayup ito a?" gulat ni Manoling

"alam ko e limang piso lang pera mo subukan mo pareho lang ang pakiramdam mainit-init he he he" wika ng bugaw

Sa isang sulok ng eskinitang madilim, may isang maliit na silid dito. Naririnig niya ang mga salita ng mga taong nagdaraan sa eskinita sa kabilang dingding ngunit di niya pansin ito.


Nakaraos si Manoling, sinikmura niya ang sitwasyon. Di pa rin nadala si Manoling, kinabukasan walang wala na talaga siyang pera ngunit nagtungo muli siya sa bugaw.

"ito piso lang ang pera ko wala na talaga kaya pa ba ito?"

"pwede rin yan, kaso maninilip ka lang ikaw na bahala sa sarili mo may kamay ka naman he he he"

Pinasilip si Manoling sa isang butas. marami sila doon na naninilip din. Mga sampung tao at nag-uusap. narinig niya ang mga ito.

"pare, mas maganda kahapon umuungol pa yung lalaki at matipuno ito macho baga" wika ng isang naninilip

"oo nga walang buhay ang isang ire payatot pa"

Nagulat si Manoling sa usapan ng dalawa. Nasabik ito at dali-daling sumilip upang malaman ang pinag-uusapan ng dalawa.At dito ay nabigla siya sa nakita.